วรรณวรางค์ จิตผิวงาม – Page 4

ทำอย่างไรให้เว็บไซต์ที่เราพัฒนาสามารถอัพโหลดไฟล์แบบคราวละหลายไฟล์ได้โดยไม่จำกัดจำนวน ด้วย ASP.NET(C#)

July 14, 2016 05:28

ในการพัฒนาเว็บไซต์ บางครั้งอาจมีความจำเป็น หรือความต้องการจากผู้ใช้ที่ต้องการให้เว็บไซต์ดังกล่าวมีฟังก์ชั่นการทำงานในส่วนของการอัพโหลดไฟล์เพื่อแนบไฟล์เข้าไปในระบบและบันทึกลงฐานข้อมูล เพื่อให้สามารถเรียกดูข้อมูลการแนบไฟล์ดังกล่าวได้ในภายหลัง การอัพโหลดไฟล์จึงถือเป็นอีกหนึ่งฟังก์ชั่นการทำงานที่นักพัฒนาเว็บไซต์ควรทราบไว้ ซึ่งลักษณะการทำงานโดยทั่วไปส่วนใหญ่เราจะใช้ Control ที่มีเรียกว่า “FileUpload” แบบอัพโหลดครั้งละ 1 ไฟล์ และหากมีมากกว่านั้นก็จะมีการสร้างตัว FileUpload มาวางไว้ในหน้าจอเพิ่มตามจำนวนที่ต้องการแบบตายตัว เช่น หากในหน้าจอดังกล่าวต้องการสามารถให้ทำการอัพโหลดไฟล์ได้ไม่เกิน 5 ไฟล์ต่อการอัพโหลดแต่ละครั้งก็จะมีการลากคอนโทรล FileUpload มาวางไว้ในหน้าจอจำนวน 5 ตัว เพื่อให้สามารถรองรับความต้องการในการอัพโหลดไฟล์ของผู้ใช้ได้ แต่ผู้เขียนพบว่าการทำงานดังกล่าวอาจไม่รองรับความต้องการในการทำงานของผู้ใช้ที่จะเพิ่มไฟล์ได้ครั้งละหลายๆไฟล์โดยไม่จำกัดและผู้พัฒนาไม่จำเป็นต้องระบุหรือสร้างคอนโทรล FileUpload มาวางในหน้าจอในจำนวนที่ตายตัวโดยไม่จำเป็น โดยผู้ใช้สามารถคลิกปุ่มเพื่อเพิ่มจำนวนในการอัพโหลดไฟล์แต่ละครั้งได้เองเพื่อความยืดหยุ่นในการใช้งาน ในบทความนี้ ผู้เขียนจึงขอเสนอแนวทางในการพัฒนาเว็บไซต์โดยใช้ ASP.NET(C#) ในแบบที่มีการอัพโหลดไฟล์ได้คราวละหลายๆไฟล์ในแบบไม่ต้องจำกัดจำนวนคอนโทรล FileUpload ในหน้าจอโดยมีการระบุจำนวนไฟล์ที่สามารถอัพโหลดได้ในแต่ละครั้งโดยผู้พัฒนาแบบตายตัวอย่างเช่นที่กล่าวไว้ข้างต้น หลังจากที่ได้มีการศึกษาเพิ่มเติม ผู้เขียนพบว่าใน .NET Framework เวอร์ชั่น 4.5 นั้นจะมีการเพิ่ม Feature การทำงานในส่วนนี้ให้กับคอนโทรล FileUpload ไว้แล้วผ่าน Properties ที่เรียกว่า AllowMultiple ซึ่งจะทำให้สะดวกต่อการพัฒนาและสามารถลดปัญหาดังกล่าวข้างต้นได้ แต่สำหรับเวอร์ชั่นที่ต่ำกว่ายังคงต้องมีการปรับปรุงพัฒนาเพิ่มเติมเอง ในบทความนี้จึงขอยกตัวอย่างการพัฒนาทั้ง 2 แบบในเบื้องต้นโดยจะเน้นไปในแบบเวอร์ชั่นที่ต่ำกว่า 4.5 เพื่อให้ผู้อ่านได้นำไปเป็นแนวทางในการพัฒนาต่อไป ดังนี้ 1. การอัพโหลดไฟล์คราวละหลายๆไฟล์โดยใช้ .Net Framework เวอร์ชั่นที่ต่ำกว่า 4.5 ในบทความนี้ ผู้เขียนขอเสนอแนวทางแบบที่เป็นการพัฒนาโดยใช้จาวาสคริปต์เข้ามาเป็นตัวช่วยให้สามารถอัพโหลดไฟล์ได้ครั้งละหลายไฟล์ต่อการอัพโหลดแต่ละครั้ง เพื่อลดจำนวนการโหลดของหน้าจอและทำให้ผู้ใช้รู้สึกว่าการทำงานดังกล่าวเป็นไปด้วยความรวดเร็วไม่ต้องใช้เวลานาน โดยจะอธิบายทีละขั้นตอน ดังนี้ 1) ออกแบบหน้าจอการทำงานในฝั่ง Client ทำการออกแบบหน้าจอการทำงานไว้ในเบื้องต้น โดยมีการสร้างคอนโทรล FileUpload มาตั้งต้นไว้ 1 ตัว และมีปุ่มเพื่อให้ทำการเพิ่มคอนโทรล FileUpload ได้เองอัตโนมัติโดยตัวผู้ใช้เอง และปุ่มที่ใช้ในการอัพโหลดไฟล์จากคอนโทรล FileUpload ทั้งหมด ดังนี้ <body> <form id=”form1″ runat=”server”> <div> <div id=”fileUploadarea” class=”Divborder”> <div id=’divfirstUpload’><br /><asp:FileUpload ID=”fuMultiple” runat=”server” CssClass=”fileUpload” onchange=”javascipt:FileValidate(this,5);” />  <input style=”display:inline;” id=”BtnRemove” type=”button” value=”Remove” onclick=”DelFileUpload(‘divfirstUpload’);” /> </div> </div> <br /> <div>  <input style=”display:inline; background-color: #A4EDFF; color: #333333; width: 150px; font-weight: bold;” id=”btnAddMoreFiles” type=”button” value=”Add more files” onclick=”AddMoreFilesWithMax(6);” />   <asp:Button ID=”BtnUpload” runat=”server” onclick=”BtnUpload_Click” Text=”Upload” OnClientClick=”return ValidateFileUpload();” BackColor=”#3399FF” Font-Bold=”True” ForeColor=”White” Width=”150px” /> <br> <asp:GridView ID=”gvResult” runat=”server” AutoGenerateColumns=”False” CellPadding=”4″ ForeColor=”#333333″ GridLines=”None” Width=”410px”> <RowStyle BackColor=”#EFF3FB” /> <Columns> <asp:BoundField DataField=”Name” HeaderText=”ชื่อไฟล์”> <ItemStyle Width=”200px” /> </asp:BoundField> <asp:BoundField DataField=”FileSize” HeaderText=”ขนาดไฟล์(KB)”> <ItemStyle HorizontalAlign=”Right” Width=”120px” /> </asp:BoundField> </Columns> <FooterStyle BackColor=”#507CD1″ Font-Bold=”True” ForeColor=”White” /> <PagerStyle BackColor=”#2461BF” ForeColor=”White” HorizontalAlign=”Center” /> <SelectedRowStyle BackColor=”#D1DDF1″ Font-Bold=”True” ForeColor=”#333333″ /> <HeaderStyle BackColor=”#507CD1″ Font-Bold=”True” ForeColor=”White” /> <EditRowStyle BackColor=”#2461BF” /> <AlternatingRowStyle BackColor=”White” /> </asp:GridView> </div> </div> </form> </body> 2)

ทำความรู้จักและเรียนรู้การใช้งานเบื้องต้นกับ StringBuilder ใน .NET Framework(C#)

July 13, 2016 05:17

โดยปกติแล้วนั้น ผู้พัฒนาโปรแกรมโดยใช้ .NET Framework มักจัดการข้อมูลที่เป็นอักษรหรือข้อความ (String) ด้วยคลาสของ String ที่มีใน .NET Framework ซึ่งประกอบไปด้วยฟังก์ชั่นหรือเมธอดที่หลากหลายที่ติดมากับตัวคลาส เพื่อเตรียมมาไว้ให้ใช้งาน และสามารถรองรับความต้องการในการจัดการข้อมูลของผู้ใช้แต่ละคน ซึ่งมีวิธีการใช้งานง่าย ไม่ยุ่งยากซับซ้อน มีมาตรฐานการใช้งานที่รู้จักโดยทั่วถึงกัน สะดวกและรวดเร็วทำให้ผู้พัฒนาสามารถเลือกวิธีจัดการข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคลาสของ String จะมีเมธอดให้เราได้เลือกใช้กันอย่างมากมายและมีประสิทธิภาพอยู่แล้ว แต่ปัญหาอย่างหนึ่งที่พบในการใช้งานกับตัวแปรของคลาส String คือ การเชื่อมต่อหรือเปลี่ยนแปลงแก้ไขค่าข้อความของตัวแปรชนิด String ในแต่ละครั้ง จะไม่สามารถเปลี่ยนรูป หรือกลับไปแก้ไขค่าของตัวแปรบนพื้นที่หน่วยความจำเดิมที่ถูกจองไว้ให้กับตัวแปรได้ หรืออาจพูดในทางโปรแกรมแบบง่ายๆได้ว่า หากเราต้องการเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรชนิด String เราจะไม่สามารถกลับไปแก้ไขค่าใน object ของตัวแปรที่ถูกสร้างขึ้นเดิมในหน่วยความจำ หรือ Memory ที่สร้างไว้ในตอนแรกได้ แต่จะมีการสร้าง object ตัวใหม่ขึ้นมา ทุกครั้งที่มีการแก้ไข/จัดการข้อมูลค่า หรือมีการใช้งานเมธอดในคลาส System.String และใช้วิธีให้ pointer ของตัวแปรชี้ไปยังตำแหน่งของ object ตัวใหม่ที่มีค่าของตัวแปรที่ถูกแก้ไขภายหลังแทน ซึ่งหากมีกรณีที่มีการเปลี่ยนแปลงค่าข้อมูล หรือเชื่อมต่อข้อความในตัวแปรดังกล่าวจำนวนหลายครั้ง หรือมีการวนลูปซ้ำในการเปลี่ยนแปลงค่าเป็นจำนวนมาก จะถือเป็นการใช้งานทรัพยากรหน่วยความจำอย่างสิ้นเปลือง เนื่องจาก object ของตัวแปรจะถูกสร้างขึ้นใหม่เรื่อยๆและมีการจองพื้นที่ให้กับ object ตัวที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ตามจำนวนครั้งที่ทำการแก้ไขหรือเชื่อมต่อข้อความนั่นเอง ดังภาพ ภาพการจองพื้นที่ในหน่วยความจำของตัวแปรชนิด String [ที่มาของภาพ : http://www.tutorialsteacher.com/csharp/csharp-stringbuilder] จากภาพตัวอย่างจะเห็นได้ว่า เดิมทีมีการกำหนดค่าให้กับตัวแปรเป็นข้อความ “Hello World!!” แต่เมื่อมีการปรับแก้ค่าของตัวแปร จะมีการสร้าง object ตัวใหม่ โดยจะเก็บค่าที่มีการเปลี่ยนแปลงของข้อความไปเป็น “Hello World!! From Tutorials Teacher” และเลื่อนตำแหน่งของ pointer ของตัวแปรที่จะชี้ไปเพื่อให้ได้ค่าใหม่นั่นเอง จากปัญหาดังกล่าว .NET Framework ก็ได้จัดเตรียมคลาสที่มีชื่อว่า “StringBuilder” ขึ้นมา ซึ่งเป็นคลาสที่ใช้ในการจัดการกับข้อมูลชนิดข้อความเช่นเดียวกับคลาส String โดยยินยอมให้มีการแก้ไขและปรับเปลี่ยนค่าในตัวแปรข้อความ(string) ดังกล่าวได้ใน object ตัวเดิมบนพื้นที่หน่วยความจำเดิม โดยไม่ต้องสร้าง object และทำการจองพื้นที่หน่วยความจำขึ้นใหม่ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงค่าของข้อความดังเช่นในคลาส String นั่นเอง ซึ่งจะทำให้สามารถประหยัดการใช้ทรัพยากรหน่วยความจำได้ในกรณีที่มีการเชื่อมต่อข้อความหรือเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรจำนวนหลายครั้งได้ ภาพการจองพื้นที่ในหน่วยความจำของตัวแปรชนิด StringBuilder [ที่มาของภาพ : http://www.tutorialsteacher.com/csharp/csharp-stringbuilder] ดังนั้น ในการจัดการข้อมูลที่เป็นตัวอักษร หรือข้อความ ผู้พัฒนาควรเลือกใช้วิธีการให้เหมาะสมกับประเภทและลักษณะการใช้งาน เพื่อให้การใช้งานบนพื้นที่หน่วยความจำ และทรัพยากรเกิดประสิทธิภาพสูงสุด ซึ่งในบทความนี้ ผู้เขียนจะขอพูดถึงวิธีการใช้งานในเบื้องต้นของการจัดการข้อมูลชนิด StringBuilder เพื่อเป็นอีกหนึ่งทางเลือกให้กับผู้พัฒนาต่อไป หลักการทำงานและการจองพื้นที่ในหน่วยความจำของตัวแปรชนิด StringBuilder โดยปกติแล้วนั้น ค่าของ “StringBuilder.Length” จะเป็นค่าของจำนวนตัวอักษรที่มีในตัวแปร object ของ StringBuilder และจะถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีการเพิ่มตัวอักษรหรืออักขระเข้าไปในตัวแปรนั้นโดยไม่มีการจองพื้นที่หน่วยความจำเพิ่ม จนกว่าค่าของ Length เท่ากับจำนวนของความจุที่จองพื้นที่หน่วยความจำไว้ ซึ่งก็หมายถึงค่าของ “Capacity” นั่นเอง และหากการเพิ่มตัวอักษรดังกล่าวทำให้ค่าของ Length มากกว่าค่าของ Capacity ใน object นั้นๆ จะมีการจองพื้นที่หน่วยความจำเพิ่มเป็นเท่าตัว เช่น จากเดิม 16 ตัวอักษรจะถูกเพิ่มเป็น 32 ตัวอักษร โดยจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ไม่เกินค่าความจุสูงสุด หรือที่เรียกว่า “MaxCapacity” ซึ่งถ้าหากมีการเพิ่มตัวอักษรที่เกินค่าของ MaxCapacity แล้วนั้นจะทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้ แต่หากไม่มีการกำหนดค่าให้กับ Capacity และ MaxCapacity แล้วนั้น ค่าตั้งต้นของ Capactity เริ่มต้นจะอยู่ที่ 16 ตัวอักษร และค่าของ MaxCapacity จะอยู่ที่ประมาณ 2 พันล้านตัวอักษร หรือเทียบเท่ากับค่าสูงสุดของ Int32.MaxValue นั่นเอง การอ้างอิง Namespace โดย Namespace ที่ต้องอ้างอิงเพิ่มเติมในการใช้งานคลาส StringBuilder มีดังนี้ using System; using System.Text; การประกาศตัวแปรของคลาส StringBuilder ในการประกาศตัวแปร object ของคลาส StringBuilder จะใช้หลักการเดียวกันกับการประกาศตัวแปร object ของคลาสโดยทั่วไป

การเรียกใช้งานเมธอดในฝั่งเซิร์ฟเวอร์/เว็บเซอร์วิสแบบ Ajax ด้วย jQuery (C#)

January 15, 2016 03:29

ก่อนจะพูดถึงวิธีการเรียกใช้งานเมธอดในฝั่งเซิร์ฟเวอร์/เว็บเซอร์วิสแบบ Ajax ด้วย jQuery ผู้เขียนขอเกริ่นนำเกี่ยวกับที่มาที่ไปเกี่ยวกับแนวคิดแบบ Ajax เพื่อให้ผู้อ่านบางท่านที่ยังอาจงงๆได้ทำความเข้าใจเสียก่อน ว่าโดยปกติแล้วนั้น ในการพัฒนาเว็บไซต์(Web application)ของ ASP.NET จะประกอบด้วย 2 ส่วน คือ Client side และ Server side ซึ่งการทำงานในส่วนของ Client side จะหมายถึงส่วนของ browser หรือหน้าจอการทำงานของผู้ใช้ เช่น Google Chrome Firefox และ Internet explorer ส่วนในฝั่งเซิร์ฟเวอร์จะมีการรับคำร้องขอ(request) จากฝั่ง Client ทำการประมวลผลและส่งค่าผลลัพธ์คืนกลับมายังฝั่ง Client อีกครั้งเพื่อให้ผู้ใช้เห็นผลลัพธ์การตอบกลับนั้นได้ ซึ่งโดยปกติแล้วนั้นการพัฒนาจะประกอบด้วยโค้ด 2 ส่วน คือ Server-side code ซึ่งเป็นเทคโนโลยีของการทำงานในการติดต่อไปยังฝั่งเซิร์ฟเวอร์ และถูกนำมาใช้ในการพัฒนา Web application ซึ่งใน ASP.NET นั้นนับว่าได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก โดยจะมีการใช้งานผ่านทาง .NET Framework ในรูปแบบของภาษา C# VB หรือภาษาอื่นๆที่มีใน .NET ในการประมวลผลเพื่อติดต่อกับฐานข้อมูล หรือแหล่งข้อมูลอื่นๆจากคำร้องขอในฝั่ง Client และทำการส่งผลลัพธ์ที่ได้กลับมายังฝั่ง Client อีกครั้ง หลังจากมีการส่งผลลัพธ์ตอบกลับมาเรียบร้อยแล้วนั้น จะมีการ render หน้าจอดังกล่าวขึ้นอีกครั้งเพื่อแสดงผลลัพธ์ที่ได้ ทำให้เพจหรือหน้าจอที่ใช้งานมีการโหลดหรือ refresh เกิดขึ้น ซึ่งอาจส่งผลเสียทำให้ผู้ใช้รู้สึกล่าช้าในการรอการตอบกลับการประมวลผลพร้อมทั้งการแสดงผลจากฝั่งเซิร์ฟเวอร์ โดยโค้ดในลักษณะนี้ผู้พัฒนาบางท่านอาจรู้จักกันในนามของ code behind นั่นเอง Client-side code อาจเรียกได้ว่าเป็น client-side script ที่ถูกฝังไว้ในฝั่ง client และมีการประมวลผลในส่วนของ Browser ของผู้ใช้ ซึ่งสคริปต์ที่นิยมใช้ในการพัฒนาโดยส่วนใหญ่จะเป็น JavaScript และโต้ตอบกลับมาโดยตรงด้วย element ที่มีใน HTML เช่น textbox ปุ่ม หรือตาราง เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีการใช้งานของโค้ดภาษา HTML และ CSS(Cascading Style Sheets) ร่วมด้วย แต่การพัฒนาในส่วนนี้ต้องมีการคำนึงถึงภาษาและโค้ดที่รองรับในแต่ละ browser ของผู้ใช้ด้วย ซึ่งการพัฒนาด้วยโค้ดในส่วนนี้ จะทำให้การตอบโต้กับผู้ใช้งานเกิดขึ้นภายในเวลาอันสั้น เกิด overhead น้อย แต่ก็มีข้อเสียเกี่ยวกับการเลือกใช้ภาษาในการพัฒนาให้ครอบคลุมในความหลากหลายของ browser ที่ผู้ใช้ใช้งานในการเปิดเว็บไซต์ได้ Ajax (Asynchronous JavaScript and XML) เทคโนโลยีและแนวคิดแบบ Ajax ได้เข้ามามีบทบาทในการเปลี่ยนแปลงแนวคิดและหลักการทำงานโดยทั่วไปที่มีอยู่เดิมของ web application เล็กน้อย คือจะมีการส่งคำร้องขอจากฝั่ง Client ไปยังฝั่งเซิร์ฟเวอร์โดยตรงเพื่อตอบโต้กับ object ที่มีในฝั่งเซิร์ฟเวอร์ เช่น ฐานข้อมูล หรือไฟล์ เป็นต้น โดยปราศจากการ postback โดยแนวคิดของ Ajax จะเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีที่มีอยู่เดิม เช่น ข้อมูลในฝั่งเซิร์ฟเวอร์ เว็บเซอร์วิส และการเขียนสคริปต์ในฝั่ง client โดย client-side script จะใช้ในการเรียกใช้เว็บเซอร์วิสเพื่อประมวลผลกับฐานข้อมูลตามคำร้องขอ ซึ่งคำร้องขอดังกล่าวอาจเป็นการบันทึกหรืออ่านค่าข้อมูลจากฐานข้อมูล และการเรียกใช้แบบ Ajax นี้จะเป็นลักษณะ Asynchronous คือ เมื่อผู้ใช้มีการส่งคำร้องขอไปยังเว็บเซอร์วิส ในหน้าจอการทำงานจะไม่ถูกล็อคไว้ และสามารถทำงานในส่วนอื่นต่อได้โดยไม่จำเป็นต้องรอกระบวนการทำงานให้เสร็จทีละส่วน สามารถทำคู่ขนานกันไปได้ และหากส่วนใดเสร็จสิ้นการประมวลผลแล้วนั้นตัวเว็บเซอร์วิสก็จะส่งผลลัพธ์กลับมาให้แสดงยังฝั่งผู้ใช้เอง โดยเทคโนโลยีที่ถือว่ามีความสำคัญและจำเป็นสำหรับ client-side script นั่นก็คือ jQuery ที่เรารู้จักกันดี ซึ่งเป็นที่นิยม เนื่องจากประมวลผลได้เร็ว มีขนาดเล็ก และมีคุณสมบัติอีกหลายประการที่จะเข้ามาช่วยทำให้การพัฒนาโปรแกรมมีประสิทธิภาพมากยิ่ง จากข้อความข้างต้น แสดงให้เห็นว่าการพัฒนาเว็บไซต์โดยหลีกเลี่ยงการ postback เมื่อมีการเรียกใช้งานไปยังฝั่งเซิร์ฟเวอร์ ถือเป็นอีกทางเลือกของนักพัฒนาที่จะหยิบมาใช้ เพื่อลด over head ให้กับตัว web server และสามารถตอบสนองต่อผู้ใช้ได้รวดเร็วขึ้น ลดจำนวนในการโหลดเพจ และรอการตอบสนองทุกครั้งที่มีการส่งคำร้องขอ ผู้เขียนจึงขอแนะนำวิธีการเรียกใช้หรือส่งคำร้องขอไปยังฝั่งเซิร์ฟเวอร์แบบ Ajax ด้วย jQuery ดังนี้ การเรียกใช้เมธอดในฝั่งเซิร์ฟเวอร์ตามแนวคิดของ Ajax ด้วย jQueryหลักการเขียนเพื่อเรียกใช้เมธอดในฝั่งเซิร์ฟเวอร์/เว็บเซอร์วิส ที่มาของภาพ :http://www.aspsnippets.com/Articles/Call-ASPNet-Page-Method-using-jQuery-AJAX-Example.aspx ตัวอย่างที่ 1 : การเรียกใช้งานเมธอดแบบส่งค่ากลับเป็น

การใช้ LINQ ในการจัดการข้อมูลอย่างง่าย สำหรับมือใหม่(Ep.2)

January 14, 2016 05:04

ความเดิมตอนที่แล้ว… ผู้เขียนได้ทิ้งท้ายไว้เกี่ยวกับเรื่องการใช้งาน LINQ ในการจัดการข้อมูลในเบื้องต้น ได้แก่ วิธีการดึงข้อมูลโดยทั่วไป(Select) การดึงข้อมูลแบบมีเงื่อนไข(Where) และการเรียงลำดับ(OrderBy) เป็นต้น หากใครที่ยังไม่เคยอ่านบทความที่แล้ว และต้องการศึกษาในส่วนดังกล่าวสามารถหาอ่านได้จากลิงค์ “การใช้ LINQ ในการจัดการข้อมูลอย่างง่าย สำหรับมือใหม่(Ep.1)” เพื่อเพิ่มความเข้าใจพื้นฐานในการใช้งานเบื้องต้น LINQ เพิ่มเติม และสำหรับในบทความนี้ ผู้เขียนจะขอพูดถึงการใช้งาน LINQ ในส่วนอื่นๆที่นอกเหนือจากการทำงานทั่วไป ที่คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับผู้พัฒนาที่มีความสนใจในการใช้งาน LINQ จัดการข้อมูล ดังนี้ การคำนวณค่าร่วม/นับจำนวน ตัวอย่างที่ 1 : การคำนวณค่าผลรวมของฟิลด์ที่ดึงข้อมูลโดยใช้เมธอด Sum decimal sumLineTotal = (from od in orderdetailscollection select od.LineTotal).Sum(); หรือ decimal sumLineTotal = orderdetailscollection.Sum(od => od.LineTotal); คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น เป็นการดึงข้อมูลโดยมีการคำนวณค่าผลรวมที่ได้จากการดึงข้อมูลทั้งหมดในฟิลด์ LineTotal ผ่านเมธอด Sum โดยที่ไม่ต้องมาวนค่าเพื่อหาผลรวมของแต่ละฟิลด์ที่ดึงมาอีกครั้งในภายหลัง ซึ่งถือว่าเป็นการอำนวยความสะดวกและประหยัดเวลาในการพัฒนาให้กับผู้พัฒนาที่ต้องการทำงานในกรณีดังกล่าวได้ ตัวอย่างที่ 2 : เป็นการคำนวณค่าเฉลี่ยตามรหัส double RatingAverage = ctx.Rates.Where(r => r.Id == Id).Average(r => r.Rating); หรือ var RatingAverage = (from a in ctx.Rates where a. Id.Equals(id) select a.Rating).Average(); คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น เป็นการคำนวณหาค่าเฉลี่ยของฟิลด์ Rating โดยใช้เมธอด Average ภายใต้เงื่อนไขรหัส Id ในการดึงข้อมูล ตัวอย่างที่ 3 : เป็นตัวอย่างการคำนวณผลรวม และการนับจำนวนแถวของการอ่านข้อมูลโดยมีการจัดกลุ่มข้อมูลร่วมด้วย var ListByOwner = list.GroupBy(l => l.Owner) .Select(lg => new { Owner = lg.Key, Boxes = lg.Count(), TotalWeight = lg.Sum(w => w.Weight), AverageVolume = lg.Average(w => w.Volume) }); คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น จะเห็นได้ว่าเป็นการจัดกลุ่มของข้อมูลตาม Owner โดยใช้เมธอด GroupBy และมีการนับจำนวนแถวเก็บไว้ในฟิลด์ Boxes คำนวณผลรวมของคอลัมน์ Weight และหาค่าเฉลี่ยของคอลัมน์ Volume ใส่ในฟิลด์ TotalWeight และ AverageVolume นั่นเอง ตัวอย่างที่ 4 : เป็นการนับจำนวนข้อมูลตามเงื่อนไขที่กำหนดโดยใช้เมธอด Count int[] numbers = { 5, 4, 1, 3, 9, 8, 6, 7, 2, 0 }; int oddNumbers = numbers.Count(n => n % 2 == 1); คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น จะเห็นว่า เป็นการดึงค่าจากตัวแปรอาร์เรย์ที่ชื่อว่า numbers และนับจำนวนตัวเลขเฉพาะที่เป็นเลขคี่(หารด้วยสองและมีค่าเศษ 1)เท่านั้นด้วยเมธอด Count ซึ่งในส่วนของเงื่อนไขดังกล่าว ผู้อ่านสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับงานของตนในการนับจำนวนข้อมูลได้ ผลลัพธ์ : จากการอ่านข้อมูลจากตัวแปร numbers ส่งผลให้ oddNumbers มีค่าเท่ากับ 5 นั่นคือในการดึงข้อมูลพบเลขที่มีค่าเป็นเลขคี่ดังนี้ 5,1,3,9,7 การค่าที่น้อยที่สุดและมากที่สุดโดยใช้เมธอด Min/Max ตัวอย่างที่ 1 : การหาค่าที่น้อยที่สุดโดยใช้เมธอด Min string[] words = { “cherry”, “apple”, “blueberry” };

การใช้ LINQ ในการจัดการข้อมูลอย่างง่าย สำหรับมือใหม่(Ep.1)

January 13, 2016 11:48

ก่อนที่จะไปถึงในส่วนของวิธีการจัดการข้อมูลด้วย LINQ เรามาพูดถึงที่มาที่ไปอย่างคร่าวๆ ของ LINQ กันสักเล็กน้อยนะคะ LINQ มีชื่อเต็มว่า “Language-Intergrated Query” ถือเป็นภาษาใหม่ที่ขยายความสามารถในการเขียนโปรแกรมโดยเลียนแบบภาษา SQL จึงทำให้มีการใช้งาน keyword ที่คุ้นเคยกันดีในคำสั่ง SQL เช่น select from where เป็นต้น ซึ่งมีความนิยมกับการทำงานด้านฐานข้อมูลมากขึ้นในปัจจุบัน และได้ถูกนำมารวมกับภาษาพัฒนาโปรแกรมทำให้การพัฒนาโปรแกรมควบคุมข้อมูลให้อยู่ในแนวการเขียนโปรแกรมเดียวกัน และช่วยอำนวยความสะดวกรวมถึงเพิ่มความคล่องตัวให้กับผู้พัฒนาในการจัดการข้อมูลมากยิ่งขึ้น โดย LINQ นี้ถูกนำมาใช้ตั้งแต่ .NET Framework 3.5 ที่มากับ Visual studio 2008 ซึ่งจะมีการติดต่ออยู่ด้วยกัน 3 ประเภท คือ ข้อมูลประเภท Object ข้อมูลประเภทฐานข้อมูลเชิงสัมพันธ์ ซึ่งมีรูปแบบการใช้งานแตกต่างกันไป จึงแยกออกเป็น LINQ to Dataset LINQ to SQL LINQ to Entity ข้อมูล XML โดยในบทความนี้ผู้เขียนจะขอแยกวิธีการจัดการข้อมูลออกเป็นเรื่องๆ ที่ถือเป็นพื้นฐานที่มือใหม่ควรรู้ และเน้นยกตัวอย่างหลายๆกรณีเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจการทำงาน และมีแนวทางในการนำไปใช้มากขึ้น ดังนี้ การดึงข้อมูลแบบทั่วไปโดยใช้คำสั่ง Select ตัวอย่างที่ 1 : กรณีดึงข้อมูลจาก Object มาแสดง List<Customer> customers= GetCustomer (); var qCustomers = from cust in customers select cust; คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น จะเห็นว่า มีการใช้คำสั่ง select ในการดึงข้อมูลจาก object list ของ class ที่มีชื่อว่า Customer ทั้งหมดมาใส่ในตัวแปร qCustomers โดยมีการประกาศเป็น var ไว้ เนื่องจาก LINQ เองจะสามารถแปลงค่าของข้อมูลตัวแปรที่รับมาโดยไม่ต้องมีการระบุชนิดของข้อมูล และ compiler จะทำการแปลงรูปแบบและชนิดของตัวแปรได้อัตโนมัติ โดยสามารถนำผลลัพธ์ที่ได้มาวนแสดง ดังนี้ Console.WriteLine(“Customer name list:”); foreach (var custlist in qCustomers ) { Console.WriteLine(custlist.name); } ตัวอย่างที่ 2 : กรณีจากตัวแปรอาร์เรย์ int[] numbers = { 2,7,5,3,1,6 }; var result = from n in numbers select n -1; Console.WriteLine(“Result:”); foreach (var i in result) { Console.WriteLine(i); } คำอธิบาย : จากตัวอย่างข้างต้น จะเห็นว่า มีการใช้คำสั่ง select ในการดึงข้อมูลจากตัวแปรอาร์เรย์ที่มีชื่อว่า numbers ทั้งหมดมาใส่ในตัวแปร result โดยเพิ่มเติมให้มีการนำค่าที่ดึงมาได้ -1 และนำมาวนแสดง ผลลัพธ์ที่ได้ : 1 6 4 2 0 5 ตัวอย่างที่ 3 : การแปลงค่าข้อมูลจากตัวแปรอาร์เรย์ที่มีชนิดเป็น string ให้เป็นตัวอักษรพิมพ์เล็กและพิมพ์ใหญ่ ดังนี้ string[] words = { “aPPLE”, “BlUeBeRrY”, “cHeRry” }; var upperLowerWords = from w in words select new { Upper = w.ToUpper(), Lower = w.ToLower() }; foreach (var